مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
صحبت از دستی که رزق خلق را می‌داد، شد هر کجا شد حرف ازآن بانو، به نیکی یاد شد گردش تـسبـیح او افـلاک را تدبیر کرد از پـر سجـاده‌اش روح‌الـقدس ایجاد شد او که جای خود، گلوبندش اسیر آزاد کرد حُـر هم از یُـمن ادب بر نام او آزاد شد معـنی نـازک برای روضـه‌اش آورده‌ام وقت پروازش پرسـتـویی اسـیـر باد شد با پر زخمی دعاگـوی شب همسایه بود دست او روزی‌رسـان خـانـۀ صیـاد شد این در آتش گـرفـته نیز حـاجت می‌دهد این در آتش گـرفـته، پـنجـره فـولاد شد روضۀ مظلومه، بعد از رفتنش مکشوفه شد تا مصیبت‌خوان کوچه صورت مقداد شد |